Locatie 5: Rodahal 

Als je de HuB via de kobalt blauwe kubus verlaat zie je in de verte een kleurrijk beeld en daarachter de Rodahal. Hier kun je bekijken de Viva la Vida, Rodahal, KWK sculptuur en Orpheus. Ga daarna rechts langs de Rodahal richting het stadspark. 

Geschiedenis Rodahal

De Rodahal is een evenementenhal in de Nederlandse plaats Kerkrade.

De hal werd in 1966 gerealiseerd, en wordt gebruikt voor sportevenementen, manifestaties en congressen. Ook het Schlagerfestival werd er tot eind jaren 90 jaarlijks gehouden. Het ontwerp is van Laurens Bisscheroux (1934-1997). Bijzonder aan het gebouw is de hangende dakconstructie, gebaseerd op ontwerpen van de Zweedse ingenieur David Jawerth. Van de zijkant bekeken heeft deze constructie de vorm van een vlinderdas, in de volksmond ‘ut sjtriksje’ genoemd. Deze vorm is een verwijzing naar het Limburgse heuvelland.

Voor het Wereld Muziek Concours van 1993 onderging de Rodahal een renovatie die in de eerste fase 5,9 miljoen gulden kostte, gedeeltelijk gefinancierd door het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling. Deze begroting werd echter al gauw overschreden. Met een stoelenactie, waarbij iedereen symbolisch een stoel kon kopen, werd het tekort aangevuld en kon in 1997 met 1,3 miljoen extra de renovatie worden voltooid. Ook in 2008 werd de hal gerenoveerd. Deze renovatie kostte 11,7 miljoen euro en begon in in augustus 2008 met financiering van de gemeente. De entree werd verplaatst en er werden geluidswerende maatregelen genomen. In november 2009 werd de hal heropend.

De architect
Gerardus Maria Eugène Laurentius (Laurens) Bisscheroux (Eygelshoven, 31 maart 1934 – Heerlen, 7 november 1997) was een Limburgs architect en kunstenaar.

Werk
Vanaf 1960 begint hij met een eigen bureau in Heerlen. Zijn eerste ontwerp is de ijssalon LaVeneziana te Heerlen in 1963. In 1966 ontwerpt en bouwt hij de Rodahal in Kerkrade waar het Wereld Muziek Concours in wordt gehouden. In het bouwkundig Weekblad zegt hij over het dak: “de glooiende vormen van de grote hal hebben betrekking op het landschap”.

In 1972 ontwerpt hij het kantoorgebouw van de ziektenkostenverzekeraar AZM. Het bestaat uit een staalskelet, opgebouwd uit kubussen met een zijde van 4,50 m. Door het vele gebruik van glas, de ruime maatvoering en de heldere kleuren ontstaat er een transparant gebouw. Bisscheroux voorzag het gebouw van een opmerkelijke zonwering, een soort toeter. Het kreeg dan ook de bijnaam het “toetergebouw” en “tietengebouw”. Het werd in 1987 ondanks protesten[1] van de architect weer afgebroken en vervangen door een conventioneel kantoor. Sinds kort wordt er gesproken van herbouw van het gebouw, wat een unicum zou zijn in de moderne architectuur.

Van zijn hand zijn o.a. Rodahal (Kerkrade, 1966), Bodega La Mancha (Heerlen, 1970), de Andreaskerk (Heerlen, 1977), het politiebureau Kerkrade (1978), kantoorgebouw Moret (Heerlen), Socioproject (Eijgelshoven, 1971), verfindustrie Eijck (Geleen), Nonnenklooster Schaesberg (Heerlen, 1968), stadion Molenberg (Heerlen, 1965).[2]

Het kantoor was gevestigd op Hof De Doom. Daar ontstaat ook de Doomgroep, een gezelschap kunstenaars uit de literatuur, schilderkunst, beeldhouwers, fotografie en architectuur. Zij organiseren op De Doom exposities van allerlei aard.

In 1980 heft hij zijn architectenbureau op en legt hij zich toe op het maken van schilderijen, gouaches, tekeningen en meubelen. Hij gaat dan werken op enkele plaatsen in Limburg, kortstondig in Groningen, en veel in Lanloup, een dorp in Bretagne. De provincie Limburg, DSM, Schunck Glaspaleis, het stedelijk museum Roermond, Stienstra, de Kamer van Koophandel, de Luckerheidekliniek en de Gemeente Hasselt bezitten schilderijen en meubels van Bisscheroux.